25 Temmuz 2009 Cumartesi § 1

Tütsü küllerini seviyorum. - Tütsünün sıçtığı şeyler işte-
Düşük yaşam formundaki insanlar.. Pek haz etmem.
Tütsü kayığımın orantısız olmasına bayılıyorum.
Dengesiz olabilmek bir erdem.
O erdemi barındırıyorum.
Kendimi özel hissetiren kivime minnettarım.
Onu yerken dünyanın en büyük hazını alıcam, biliyorum.
Vempayırs. -Söze ne hacet-
Gelde benle bir tango yap.
Bir de bana piyano çal, ama onu.
"Hop hop" diyene , altın top bundan baaağşka oyun yoooğk diye karşılık vermek istiyorum.
Onu değil onu istiyorum.
Hayır açgözlü değilim,
evet öyleyim.
Değilim.
Evet.

What's this?

You are currently reading at Radioactive Lullabies.

meta

§ 1 Response to “ ”

  • Şöyle ki tütsülerimizin dik sıçabilitesi gerçeğiyle yüzleşmenin şokunu yaşıyoruz.
    Bir de dün kırmızı ışıkts durup benim karşıdan karşıya geçmemi bekleyen şoförlere nanik yapasım geldi. Nanik de bana ondan bulaştı zaten. Kanser gibi büyüyor içimde; zaten yeterince büyük değilmiş gibi.
    Onu iste; ben de istiyorum Onu ve onları... Onları, yüzleri, binleri... İstek sonsuzdur balım. Balım?
    Evet, içime işlemiş.

    Öptüm karı!
    -D-