çarpıya bas.

13 Eylül 2009 Pazar § 5


Tamamen boşlukta olmak ne beter bişeymiş ya, hiç böle çaresizlikle asılı kalmamıştım boşluk içinde. Şöle düşünün, kanatlarınız var, tamam, açmışsın kanatlarıda e o da tamam, ama bi bükülme var we çırpamıyosun kanatlarını, o boşluk öyle dar ki görünmeyen bi sınır, bi duvar war. Bükülmenin o sınırdan kaynaklı olduğunu bilmene rağmen zorlayamıyosun.Çünkü uzun zamanın getirdiği bi alışmayla kanatların oraya yapışmışlar we şimdide uçmak istediklerinde uçamıyolar. Ya o sınırları zorlayarak aşıcaksın bu sırada kanatlarında çok acıyacak, ya da ömür boyu kanatları bükülmüş bi halde o boşlukla sevişmeye devam ediceksin.
Ya da tamamen susup, elini kaldırıp, gelen ilk rüzgara otostop çekiceksin. Ne olduğunu, nasıl olacağını düşünmeden, rüzgarın hızına, kokusuna, kokusuzluğuna, en güwenilmez güwenilirliğine, görünmez şeffaflığına kendini vermek..
midir?
haz.
level2yegeçtimolm.
rüzgara otostop çekebilen bi kadınım, boru mu?

What's this?

You are currently reading çarpıya bas. at Radioactive Lullabies.

meta

§ 5 Response to “çarpıya bas.”