seninle olan sensizliğin 1. güneşi

28 Ekim 2009 Çarşamba § 0

"Kırık bir kalem masanın üzerinde. Yeni yapılan temizliğin eve çöken kokusu... İçimi kaplayan sonsuz bir boşluk, hani elimi atsam düşüp kaybolacağım.
Buruşturulmuş bir sürü kağıt, yeni temizlenen eve gölgesini vuruyor sanki. Kapanan ve günlerce açılmayacak olan kapım…
Sırıtan bir leş gibi seninle anılarımız. Saçlarının kokusundan daha ılık bir rüzgar görmedi şu 21 yıllık ömrüm. Yine de paramparça olmuş yalnızlıklarımı aldın sen uzaklarıma koydun.
Bir oyun oynadık senle sanki.
Bense bu oyunda hep ebelendim.
Şimdi beraber içtiğimiz son kahvenin bardağı duruyor önümde. Dudak izlerini zamanın bile silemeyeceği…
Akşamın korkunç karanlığında elimde içkiyle uyuyakalıyorum.
Bütün düşler senin yanında sönük…
Bir daha asla sabah olmayacak sanki. "

What's this?

You are currently reading seninle olan sensizliğin 1. güneşi at Radioactive Lullabies.

meta