“…çikolatanın bile tadını alamamak bana garip geldi,en ufak sese bile katlanamamak biri konuşurken lafı uzatmadan kesmesini beklemek,ve devamlı başımı bir yere dayama ihtiyacıyla yorgun hissettiğim için burnumdaki kızarıklık güleceğim en saçma tek şey oldu.Benim derdim ne?Zoraki gülmek eğleniyor gibi davranmak insanı rahatsız ve suçlu hissettiriyor.Güneşin tenimi ısıttığı bugünde içimde buz gibi kalan erimeyen beni donduran şeylerin olduğunun farkına vardım çimlerin üzerinde uzanıp sigara içerken..Keşke daha derine sızabilse bu ışık eritebilse herşeyi dedim,ama güneşin kuvveti buna yetmez.Bu soğukluğu eritecek olan şey güneşten daha sıcaktı. Bendeki mahşer çoktan koptu."
