Radioactive Lullabies

her yeni gun biraz daha gec kalkiyorum..ayaklarim biraz daha “gitmeyecem bana ne” simarikligi yapiyor..lakin inat degil mi bu, her seferinde daha cok gaza getiriyorum kendimi..hic birimiz galip gelemiyoruz bu yuzden…ama sunu cok iyi anladim ki umut bir fasa fiso..yilmamak, vazgecmemek icin gerekli olan o degil..inat onemli olan..ne kadar inatcisin o kadar yol alirsin..bu da kendime dipnot..of yalan ya.
ilginç bi saçmalık dolanıyo üzerimde. yapmam gereken çok şey var ama enerjim yok. elim kolum yığılıp kalmış gibi sanki. içimde ki ağırlığı nasıl yok etmek gerek bi bilsem ayaklarımın altı pislikten gözükmeyecek hale gelene kadar çıplak ayakla gezicem genz.