"Bir senedir yazdığım yazılara baktım da sanki hiç bir zaman mutlu olmamışım. Sanki bir kuyuda yaşıyorumda güneşi hiç görememişim gibi. Sanırım ben mutlu olduğum anları kaydetmeyi pek sevmiyorum. Yada kendimi gerçekten iyi hissetmediğim anlarda bunu anlatmak istiyorum bir şekilde.
Buda yine öyle zamanlardan bir tanesi. Karmakarışığım bu aralar. Bi çok zaman olduğu gibi. Hayatımda yaşanan en ufak olumsuzlukları bile o kadar takar hale geldimki bunun hastalık boyutuna varmasından çok korkuyorum. Belki de o boyuttayım ama haberim yok.
Herşeyi kendi içimde yaşar oldum. Ne kadar anlatsamda tatmin olmuyorum çogu zaman. Kalbimin sıkışması geçmiyor. Nefesimin daralmasıda.
Ne sorunumdan haberdarım ne çaresinden. Herzamanki gibi saçmasapanım ama bu duyguların bir an önce yok olmasını istiyorum.
O kadar stresli bir dönemden geçtik ki hala kalıntıları üstümüzde. Ha uzun bi süre atabilecekmiyiz o da muamma. Şimdilik sadece ümit etmekteyim. Açıkçası artık ne olup biteceği de pek umrumda değil. Yemin ediyorum 567890 yaş yaşlandım resmen. Saçlarım beyazlamaya falan başlıcak ona korkuyorum."
Kendim yazsam bu kadar anlatabilirdim sanırım, teşekkürler AS-PIRINE
