Herşeye mi alışılır? Alışılır mı herşeye?
Depresyona.
Ölüme.
Ağlamaya.
Ağlamanın sonrasında artık ağlamamaya.
Ağlayamamaya.
Birini kaybetmeye.
Terkedilmeye.
Bi süre sonra siz susarsınız da içiniz susmaz. Buna alışmak deniyosa diyin siz.
Tamamen saçma bence. Delirtir insanı aslında bunlar. Ama öyle bi savunma mekanizması geliştiriyoruz ki kendi kendimize kendi içimizde. Hepimizin o mekanizması birer "useful idiot" oluveriyo. Bi kısa film izledim. Aslında kısa filmde değil de neyse öyle diyelim.
öyle yani izledim. bu dediklerim hakkındaydıda ondan şeettim.
bilmiyoruz dönüyoruz hadi bismillah.
Ha, efendim?
