20 Ağustos 2009 Perşembe § 9

Sabah mide bulantısıyla uyanmak ne fenaymış. - Hamilelerin neler çektiğini inan anladım diyebilirim.- Hadi tamam mide bulantısını anlarım, ama kusamamak! Tanrım. Banyoya kadar koş, lavabonun başında bekle, suyu aç, midenden yukarıya doğru bir asansör hızla çıksın, insin, çıksın, insin - bu sırada öğürmeler hakgetire- ama o asansör BOŞ olsun, hadi buda yetmiyo vücudun sanki kusmuş gibi triplere girsin. Ne bu şimdi? Biri bana açıklasın, mideme saldırmak istemiyorum ki bu benide rahatsız eder.
EVET, sabah uyandığımzda yemlerimizi henüz yemediğimiz için midemiz boş olur, bu yüzdende kusacak bir şey olmaz. Sen terlediğinle, öğ öğ öğürdüğünle, garip sıvılar salgıladığınla, acı tükürüklerle savaş verdiğinle kalıyosun.
Ulan madem mide boş, o asansörün benden istediği ne. Asansöre binicek yolcumu derler gidicimi derler hernebokise onların olmadığını göre göre in çık. Afferin sanaaağ, afferiiin. Sanırım mide sinyal gönderdi, seninazınaistesemsıçarımkızımamaistemiyorum , git şimdi zıbar mesajı.
Gece yemek yemeyin demeyin yerimde kusarımda artık ben! yemeyince bak noluo:)
O yüzden yiyin evlatlarığmm!

ihi.


çüş ne aralıksız bi yazı olmuş be, nası kinlendiysem bünyeye.

Barışırız biz, ramazan gelsin ben biliyorum yapıcağımı.

niha der bitiririm.

-N-

What's this?

You are currently reading at Radioactive Lullabies.

meta

§ 9 Response to “ ”